آب‌دهی (قرآن)یکی از توصیه‌های اخلاقی قرآن، آب دادن به موجودات است. ۱ - آب دادن به حجاجآب دادن به حجاج ، مقامی ارزشمند در مکه، پیش از اسلام: «أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ ...؛آيا سيراب كردن حجاج و آباد ساختن ... را همانند (عمل) كسي قرار داديد كه ايمان به خدا و روز قیامت آورده و در راه او جهاد كرده است....» ۲ - آب دادن به گوسفندان شعیبآب دادن حضرت موسی علیه‌السلام به گوسفندان شعیب علیه‌السلام: «وَلَمَّا وَرَدَ مَاء مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأتَيْنِ تَذُودَانِ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا قَالَتَا لَا نَسْقِي حَتَّى يُصْدِرَ الرِّعَاء ... • فَسَقَى لَهُمَا ...؛و هنگامي كه به (چاه) آب مدین رسيد، گروهي از مردم را در آنجا ديد كه چهارپایان خود را سيراب مي‌كنند، و در كنار آنها دو زن را ديد كه مراقب گوسفندان خويشند (و به چاه نزديك نميشوند، موسی) به آنها گفت كار شما چيست ؟ (چرا گوسفندان خود را آب نميدهيد؟) گفتند ما آنها را آب نمي‌دهيم تا چوپانها همگي خارج شوند، ... موسي به (گوسفندان) آنها آب داد....» ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۶۹، برگرفته از مقاله «آب‌دهی». رده‌های این صفحه : آب | موضوعات قرآنی
|